Revitalizacija arhitektonskih objekata

Kurs istražuje revitalizaciju arhitektonskih objekata kao jednu od ključnih savremenih arhitektonskih praksi – oblast koja dovodi u pitanje uobičajene podele između starog i novog, između očuvanja i inovacije. Kroz predavanja i studije slučaja, studenti će analizirati na koje načine postojeće građevine mogu biti transformisane tako da odgovore zahtevima savremenog života, a da pri tom zadrže svoj istorijski, kulturni i prostorni integritet. Pored očiglednog ekološkog i kulturnog značaja, revitalizacija predstavlja duboko održivu praksu koja vrednuje već uloženu energiju u postojećim objektima, često smanjuje karbonski otisak i ublažava dalje širenje urbanih područja – pokazujući da rad sa onim što već postoji može postati kreativan i odgovoran čin projektovanja.

Na dubljem teorijskom nivou, revitalizacija preispituje samu prirodu arhitektonskog objekta, razdvajajući tradicionalnu vezu između forme i funkcije. Revitalizovani objekat postaje živa celina – autonomna, ali i relacijska, istorijski utemeljena, a istovremeno otvorena ka novim temporalnostima. Posmatrana kroz prizmu antropocena, ova praksa transformiše arhitekturu u aktivnog učesnika ekološke i kulturne obnove – onog koji podstiče kontinuitet, ali i omogućava trenutke neuobičavanja i ponovnog otkrivanja. U krajnjoj liniji, adaptivna revitalizacija nije konzervacija, već transformacija – maštovita, kritička i radosna praksa projektovanja koja arhitekturu ponovo pozicionira kao učesnika u planetarnom dijalogu antropocena.